یادمه پیش دانشگاهی که بودیم یه دبیر شیمی داشتیم
آدم عجیبی بود
هر وقت یه حرفی میزد، خوب یا بد
می گفت هر کسی هر حرفی رو به خودش می گیره
حتما یه ریشه ای از اون تو وجودش دیده
حرف رو که بندازی روی زمین صاحبش میاد خودش پیداش می کنه!
پس اگه من بدون مشخص کردن مخاطب حرفی رو زدم و مثلا زهرا شاکی شد
حتما زهرا خودش، بابت اون چه که تو وجودش هست یا از ذهنش می گذره یا رفتاری که داشته
خودش رو مخاطب دونسته
واقعا همینه
مولوی میگه:
"هر کسی از ظن خود شد یار من... از دورن من نجست اسرار من "
