آینه

یه جایی اینو خوندم: 

چند ثانیه به این متن فکر کنین:

"امیدوارم هرجا که میری یه نفر مثل خودت سر راهت باشه"

بنگر که برای تو دعاست یا نفرین!!

.

.

.

 یاد مامانم افتادم 

هر وقت از دست من خیلی خوشحاله دستاشو بالا میکنه میگه:

 خدا یه دختر بهت بده مثل خودت

هر وقت از دست من خیلی ناراحته دستاشو بالا میکنه میگه:

خدا یه دختر بهت بده مثل خودت

و این جمله بهترین یا و بدترین دعا یا نفرینیه که میشه برای یه نفر داشت!

و برای من 

همیشه چراغ هدایت شاید 

خیلی جاها بوده که یادش افتادم و رفتارم رو تغییر دادم.

شاید از ترس و شاید با امید...!

نگرانی از مرگ

مطلبی از شهید مطهری در مورد میل به جاودانگی پیدا کردم که اینجا می نویسمش:

«نگرانی از مرگ» زاییده میل به خلود است و از آنجا که در نظامات طبیعت هیچ میلی گزاف و بیهوده نیست

می توان این میل را دلیلی بر بقاء بشر پس از مرگ دانست.

 این که ما از فکر نیست شدن رنج می بریم خود دلیل است بر اینکه ما نیست نمی شویم. 

اگر ما مانند گلها و گیاهان،

 زندگی موقّت و محدود میداشتیم، آرزوی خلود به صورت یک میل اصیل در ما بوجود نمی آمد. 

وجود عطش دلیل وجود آب است. 

وجود هر میل و استعداد اصیل دیگر هم دلیل وجود کمالی است که استعداد و میل به سوی آن متوجه است.

/عدل الهی/

گویی که این هم نشانه ایست از خداوند برای ما....