منشاء رزق:

نکته ی دیگری که در دعاها مطرح است منشاء رزق می باشد:

"و ارزقنا من فضلک الواسع"(1)

منشاء این رزق، فضل و عنایت اوست نه عدل او، آن هم فضل و زیادتی گسترده تر و فراگیر

فضل: زیادتی است، زیادت از نیاز ما، زیادت از استحقاق ما و زیادت از حتی ظرفیت و گنجایش ما

ممکن است به شما چیزی بدهند(فضل)، ولی به درد یک کار بخورد،

این زیادتی، فراگیر نیست و تمام وجود شما را در بر نمی گیرد.

فضل واسع، زیادتی است که بتواند تمامی ابعاد وجودی تو را در بر گیرد.

برگرفته از کتاب" شرحی بر دعاهای روزانه ی حضرت زهرا (س)" استاد علی صفایی حائری

--------------------------------

1.صحیفه الزهرا، ص 198-210

رزق

در مورد رزق تعابیری داریم که در آیات و روایات مختلف به چشم می خورد:
رزق واسع(1) داریم و رزق کریم(2)
و خصوصیت رزق وسعت و کرامت آن است.
وسعت رزق:
رزقی که تمامی ابعاد وجود انسان را در بر گیرد.
رزق ما خوراک و پوشاک ما نیست،
بدن ما رزقی می خواهد، حس و وهم و خیال و فکر و قلب و روح ما هم رزقی دارند
و هر حدی از رزق، رزق مرحله ی بعد را روشن می سازد.
آیات و نشانه های خداوند، ارزاق حواس ما هستند و تدبر در آیات حق،
زمینه ای برای تفکر تو می شود و رزقی است برای برای فکر تو، تفکر معرفتی را به وجود می آورد که روزی عقل توست،
تو می خواهی بسنجی و انتخاب کنی، در تاریکی که نمی شود سنجید،
پس این معرفت، رزق عقل توست و عقل با انتخابی که می کند طاعتی را می آورد که رزق قلب توست
و قلب تو با طاعتش قربی را به همراه می آورد که این قرب رزق روح توست.

رزق در این وسعت مطرح است و محدود به نان و آب و کفش و کلاه نیست.

کرامت رزق:
کرامت رزق در این است که تو ذلیل و وابسته نشوی، رزق کریم رزقیست
که تو را ذلت نچشاند، عزت بدهد، رها کند و فارغ گرداند.
گاهی رزقی به تو عنایت می شود ولی این رزق تو را گرفتار و ذلیل می کند
اما روزی خداوند برای کسی که تنها به او تکیه می کند از جایی می رسد که حسابش را نکرده باشد.
چرا؟
چون تو تنها بر او تکیه کردی و او تو را به گونه ای روزی می دهد که وابسته ی درگاه دیگری نشوی.
اصلا عنایت او در همین است که در هیچ امری حتی در حکومت بر خودمان، ما را به حال خود رها نمی کند.
و گرنه نه بر خود می بخشیدیم و نه بر دیگران!


برگرفته از کتاب" شرحی بر دعاهای روزانه ی حضرت زهرا (س)" استاد علی صفایی حائری

--------------------

1.مفاتیح الجنان، دعای ابوحمزه
2. حج، 50

خزائن رحمت او:

اگر نمود و ظهور رحمت حق را فهمیدیم، بحث بعدی خزائن رحمت است.

همان گنجینه های مستمری که در لحظه لحظه و روزهای ما پنهان شده است و از آن غافلیم و باید آن ها را بشناسیم

و از آن ها بیاموزیم

محبت ها و عنایت هایی که محدود نمی باشند و حتی در رنج ها نیز جلوه نموده اند.

در سوره ی حجر آیه ی 21 آمده است که آنچه باعث تنزل و گشوده شدن این خزاین می باشد قَدَر و علم حق هستند.(1)

قَدَر: اندازه هایی است که او می گیرد و این اندازه ها به اندازه ی شکر من، سعه ی وجودی من،

سعه ی صدر و بسط ید و گشایش دست های من است.

علم حق: همان آگاهی و احاطه ی اوست که محیط است بر تمام هستی و از ازل تا ابد یکجا در حضور اوست.

در تعبیر لطیفی در روایات آمده است

"با شکری که از اوایل نعمت می کنی، اوخر نعمت را به دام انداز"

یعنی رفتار و برخورد تو در ابتدای نعمت به گونه ای باشد که برایت بماند و نه اینکه با ناسپاسی و قدر نشناسی آن را از دست بدهی.

حتی در روایات آمده که اگر به شما عنایتی شد و بگویید آن را از دست خواهید داد

بلی، گفتن برای به رخ کشیدن ها، دل سوزاندن ها و ...

در رحمت حق را بر آدمی می بندد.

پس، اندازه های او یک نکته بود، نه اینکه از ملک او کم بیاید

آمده است که امید هر کس را که به غیر از من دل ببندد قطع می کنم و می برم(3)

و در ادامه بیان می کند که:

اگر همه از من بخواهند و به هر یک به اندازه ی تمامی آن هایی که خواسته اند ببخشم از ملک من کم نخواهد شد و کم نمی آید.

اما نکته ی دیگر، علم و آگاهی اوست بر تمام هستی

و بینش کامل او

برگرفته از کتاب" شرحی بر دعاهای روزانه ی حضرت زهرا (س)" استاد علی صفایی حائری

------------------

1. و ان من شیء الا عندنا خزانته و ما تنزله بقدر معلوم (حجر،22)

2.نهج البلاغه ی صبحی صالح، اشاره به حکمت 13

3.کافی، ج 2، ص66، ح 7