اگر نمود و ظهور رحمت حق را فهمیدیم، بحث بعدی خزائن رحمت است.
همان گنجینه های مستمری که در لحظه لحظه و روزهای ما پنهان شده است و از آن غافلیم و باید آن ها را بشناسیم
و از آن ها بیاموزیم
محبت ها و عنایت هایی که محدود نمی باشند و حتی در رنج ها نیز جلوه نموده اند.
در سوره ی حجر آیه ی 21 آمده است که آنچه باعث تنزل و گشوده شدن این خزاین می باشد قَدَر و علم حق هستند.(1)
قَدَر: اندازه هایی است که او می گیرد و این اندازه ها به اندازه ی شکر من، سعه ی وجودی من،
سعه ی صدر و بسط ید و گشایش دست های من است.
علم حق: همان آگاهی و احاطه ی اوست که محیط است بر تمام هستی و از ازل تا ابد یکجا در حضور اوست.
در تعبیر لطیفی در روایات آمده است
"با شکری که از اوایل نعمت می کنی، اوخر نعمت را به دام انداز"
یعنی رفتار و برخورد تو در ابتدای نعمت به گونه ای باشد که برایت بماند و نه اینکه با ناسپاسی و قدر نشناسی آن را از دست بدهی.
حتی در روایات آمده که اگر به شما عنایتی شد و بگویید آن را از دست خواهید داد
بلی، گفتن برای به رخ کشیدن ها، دل سوزاندن ها و ...
در رحمت حق را بر آدمی می بندد.
پس، اندازه های او یک نکته بود، نه اینکه از ملک او کم بیاید
آمده است که امید هر کس را که به غیر از من دل ببندد قطع می کنم و می برم(3)
و در ادامه بیان می کند که:
اگر همه از من بخواهند و به هر یک به اندازه ی تمامی آن هایی که خواسته اند ببخشم از ملک من کم نخواهد شد و کم نمی آید.
اما نکته ی دیگر، علم و آگاهی اوست بر تمام هستی
و بینش کامل او
برگرفته از کتاب" شرحی بر دعاهای روزانه ی حضرت زهرا (س)" استاد علی صفایی حائری
------------------
1. و ان من شیء الا عندنا خزانته و ما تنزله بقدر معلوم (حجر،22)
2.نهج البلاغه ی صبحی صالح، اشاره به حکمت 13
3.کافی، ج 2، ص66، ح 7
ابوالفضل نخعی
