امروز یه حکمتی از نهج البلاغه تو تلگرام خوندن طلا...
البته همش طلاست ولی این الان خییییییییییییییییییییییلی خوب بود.
"کسی که جمله ی نمی دانم را ترک کند مواضع آسیب پذیری خود را در برابر ضربه های خطرناک قرار داده است."
حالا این هلاکت ممکنه جنبه ی دنیوی داشته باشه یا اخروی
کلا حرف نسنجیده ای که از ریشه و پایش مطمئن نیستیم رو کلا بگیم نمی دونیم.
به خودمونم همینو بگیم
و با گمان نا به جا اسباب ناراحتی و اعصاب خوردی برای خوردمون فراهم نکنیم.
تو یه وبلاگی یه پست قشنگی دیدم، یه تیکشو با اجازشون می نویسم:
......................................
.....................................................................
قرآن می فرماید:
"یا ایها الذین آمنوا
1. اجتنبوا کثیرا من الظن، ان بعض الظن اثم
2. ولا تجسسوا
3. ولا یغتب بعضکم بعضا
ایحب احدکم لحم اخیه میتا،فکرهتموه
واتقوالله
ان الله تواب رحیم"مشکوک شدن، خیلی وقت ها اشتباهه ولی خیلی وقت ها درسته...
چرا؟
چون پشت سر این مشکوک شدن، تجسس می کنی...
بخون جاسوسی می کنی...
بعد پشت سر این جاسوسی، چون نتایجت بر اساس همون شک و گمانته و با دید منفی
کسی را پیش این و اون خراب می کنی....
بخون غیبت می کنی....
دارم فکر می کنم اینکه می فرماید گوشت برادرت را می خوری می تونه این مفهوم را هم داشته باشه که
خودت داری برادرت را تکه تکه می کنی...
قرآن میگه"پس ببین چقدر بده.....فکرهتموه"....
در ادامه می فرماید:"نکن این کار را...اگه هم قبلا انجام دادی، توبه کن...خدا می بخشدت"
منبع :
http://azf06.blog.ir/.........................................
اینم من اضافه می کنم بهش:
پشت سر گمان بی جا، قضاوت بیجاست و پشت هر قضاوت بی جایی تهمتی
حتی وقتی فقط با خودمونم فکر می کنیم
تهمت زدن به دیگران ما رو نسبت به اون فرد دل چرک می کنه
بابت چیزی که شاید هرگز ازش سر نزده!!!
