بایگانی ارديبهشت ۱۳۹۵ :: دست نوشته های من

علی محبوب دلها و معشوق انسانهاست

چرا؟ و در چه جهت؟

فوق العادگی علی در چیست که عشقها را برانگیخته و دلها را به خود شیفته ساخته

و رنگ حیات جاودانی گرفته است و برای همیشه زنده است؟

چرا دلها همه خود را با او آشنا می‌بینند و اصلًا او را مرده احساس نمی‌کنند بلکه زنده می‌یابند؟

مسلماً ملاک دوستی او جسم او نیست

زیرا جسم او اکنون در بین ما نیست و ما آن را احساس نکرده‌ایم.

و باز محبت علی از نوع قهرماندوستی که در همه ملتها وجود دارد نیست.

هم اشتباه است که بگوییم محبت علی از راه محبت فضیلتهای اخلاقی و انسانی است و حب علی حب انسانیت است.

درست است علی مظهر انسان کامل بود و درست است که انسان نمونه‌های عالی انسانیت را دوست می‌دارد

اما

اگر علی همه این فضایل انسانی را که داشت می‌داشت:

آن حکمت و آن علم، آن‌ فداکاریها و از خودگذشتگی‌ها، آن تواضع و فروتنی، آن ادب، آن مهربانی و عطوفت،

آن ضعیف [نوازی‌]، آن عدالت، آن آزادگی و آزادیخواهی، آن احترام به انسان، آن ایثار، آن شجاعت،

آن مروّت و مردانگی نسبت به دشمن،... آن سخا و جود و کرم و ...

اگر علی همه اینها را که داشت می‌داشت

اما رنگ الهی نمی‌داشت

مسلماً این قدر که امروز عاطفه‌انگیز و محبت خیز است نبود.
علی از آن نظر محبوب است که پیوند الهی دارد.

دلهای ما به‌طور ناخودآگاه در اعماق خویش با حق سر و سرّ و پیوستگی دارد،

و چون علی را آیت بزرگ حق و مظهر صفات حق می‌یابند به او عشق می‌ورزند.

در حقیقت پشتوانه عشق علی پیوند جانها با حضرت حق است که برای همیشه در فطرتها نهاده شده،

و چون فطرتها جاودانی است مهر علی نیز جاودان است.

مطهری/جاذبه و دافعه علی علیه السلام/

دست نوشته های من