گاهی هم باید پرسید
کدام خدای ماست؟
خدای واحدی که به ما جان داد و از رگ گردن به ما نزدیکتر و بینا تر و آگاه تر است
همو که زمان گرفتاری و تنگدستی صدایش می کنیم
و از صمیم قلب می خوانیمش
یا
.
.
.
و خدا فرمود:
دو معبود برای خود مگیرید
جز این نیست که او خدایی یگانه است
پس تنها از من بترسید(1)
...............
او یکی است و دو نیست
ابراهیم بت های خود باش
1.وَقَالَ اللّهُ لاَ تَتَّخِذُواْ إِلهَیْنِ اثْنَیْنِ إِنَّمَا هُوَ إِلهٌ وَاحِدٌ فَإیَّایَ فَارْهَبُونِ( سوره ی نحل-آیه 51)
اگر اشکی که ما برای او می ریزیم در مسیر هماهنگی روح ما باشد و روح ما پرواز کوچکی با روح حسینی بکند، ذره ای از همت او، ذره ای از غیرت او، ذره ای از حریّت او، ذره ای از ایمان او، ذره ای از توحید او بر ما بتابد و آنگاه چنین اشکی از چشم ما جاری شود، آن اشک هر چه دلتان بخواهد قیمت دارد.
نه آن اشکی که (تنها) برای کشته شدن حسین(ع) باشد.
/حماسه حسینی/مطهری
اصلا عاشورا هیچ
هدف امام و نهضتی که راه انداخت هیچ
با فرض اینکه اباالفضل(ع) یک فرد عادی و نه بیشتر هم باشد
اینکه نیم ساعت روضه بخوانیم و از مردم انتظار داشته باشیم که برای
جوان خوش قامت و زیبا و رشیدی که کشته شده
گریه کنند
واقعا کم لطفی ست
هم به مخاطب هم به ممدوح!!!
به مخاطبی که آمده چیزی یاد بگیرد، دانشی، درسی، حکمتی
و
به ممدوحی که تمام حسنش در ظاهر و استیلش خلاصه میشود
و از راه و هدف و مرام و خواسته هایش
کلمه ای
حتی کلمه ای
به میان نمی آید!
واقعه تاریخی کربلا از آن نوع حوادث است که در اثر عدم رشد اجتماع، مسخ و معکوس شده است، تمام عظمت ها و زیبایی هایش فراموش شده، حماسه و شور و افتخارش محو شده و به جای آن زبونی و ضعف و جهالت و نادانی آمده است.
مسئولیت حفظ و نگهداری تاریخ پر افتخار گذشته اختصاص به علما ندارد، هر فردی باید خود را مسئول بداند. همانطور که دروغ بستن به این حوادث حرام است، دروغ شنیدن، دروغ مصرف کردن هم حرام است.
/حماسه حسینی/مطهری
